O ¶νθρωπος Που Γελά
Kι ένα νέφος μεγάλο όσον η Kίνα, η μισή Iνδία κι όλη η Iνδονησία ίπταται πάνω απ? αυτέςτις χώρες πιάνοντας κι ολίγον ή πολύ από Πακιστάν, Mογγολία κι Aφγανιστάν.
Ένα νέφος σκοτώστρα! Mε πάχος τρία χιλιόμετρα ― θέτει αυτές τις χώρες υπό σκιάν! Σκιάζει
τον ήλιο?
Kαι ιδού από κάτω ξηρασία και θάνατος αργός επί μακρόν και μαρασμός και υπόφως. Ένα νέφος
από ρύπους, από αιθάλη
των καμένων δασών.
Tων βιομηχανιών. Tων κινητήρων εσωτερικής καύσεως.
Ένα νέφος στον ουρανό «της μεγάλης χώρας της Oυράνιας Γαλήνης» ― θα ?ταν ειρωνεία αν δεν
ήταν η ύβρις του ανθρώπου επί τη μητέραν και τη μήτραν του
η τελική του μετάλλαξη σε ιό που καταστρέφει τον πλανήτη.
Ίσως αυτό να είναι η παγκοσμιοποίηση. H αυτοκαταστροφή σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Aρκτική
λειώνουν οι πάγοι. Στην Eυρώπη, κατακλυσμός τον Aύγουστο ― μια λίμνη στα όρια της Aγίας
Γερμανικής Aυτοκρατορίας του κάποτε,
η Aυτοκρατορία της μωρίας τη σήμερον, των πετρελαιάδων, των ανθρώπων που έχουν αυτιά
γαϊδάρου, σαν τον βασιλιά Mίδα. Όλων εκείνων που θέλουν ό,τι πιάνουν να γίνεται χρυσάφι.
O καπιταλισμός είναι σαν τον Mίδα.
Θέλει ό,τι πιάνει να γίνεται χρυσάφι.
Pουφάνε τα ποτάμια της γης και τα κάνουν χρυσάφι.
Kόβουν τα δάση της γης και τα κάνουν χρυσάφι.
Bρωμίζουν τον αέρα της γης και τον κάνουν χρυσάφι.
The masters of the universe!
Παλιά οι χρυσοθήρες έψαχναν στη γη να βρουν και να βγάλουν χρυσάφι. Tώρα οι καπιταλιστές
θέλουν να κάνουν τη γη χρυσάφι.
Θέλουν ό,τι αγγίζουν να γίνεται χρυσάφι.
Xρυσάφι τα δάση της Bραζιλίας, της Σιβηρίας και της Kίνας. Xρυσάφι παντού!
Πλουτο-παραγωγικές πηγές παντού. Kι όταν τελειώσουν με μια περιοχή, την αφήνουν να
βουλιάξει στα όρια του κάτω κόσμου· την Aργεντινή, την Kολομβία, την Oυρουγουάη, την
Aφρική. Kι αν η χώρα πεθάνει, σκυλεύουν το πτώμα της· κι αν η χώρα την τελευταία στιγμή
ανανήψει κι επιζήσει,
της ξαναρουφάνε το αίμα, να βγει χρυσάφι, της ρουφάνε τους χυμούς, τον αέρα, την
αυτοπεποίθηση, τον αυτοσεβασμό, την ικμάδα, τους ανθρώπους.
Έχουν κάνει τη Φύση τζίρο.
Kι ας βλέπουν ότι η φύση εξαγριώνεται.
Eλπίζουν ότι θα τους φάει τελευταίους.
Eγκώμιον μωρίας;
Όχι! H ύβρις του κέρδους!
Nα βγάλουν κι απ? τη μύγα ξίγκι. Aπ? τη φάλαινα το λίπος, απ? τον ελέφαντα τα δόντια, απ?
τον άνθρωπο την υπερεργασία, απ? τη γη το καταπατημένο οικόπεδο, το ξεχερσωμένο δάσος·
απ? τα σπλάχνα της γης την ψυχή της, απ? τα ποτάμια το νερό τους, απ? τα παιδιά το μέλλον
τους ― όλα, όλα μπορούν να γίνουν χρυσάφι,
ομόλογα, δάνεια, μετοχές, λογιστική οικονομία, αέρας κοπανιστός, αέρας βρωμισμένος,
νέφος, καπνός κι αποκαΐδια
πάνω απ? το Λος ¶ντζελες. Tο Δελχί και το Πεκίνο.
Oι άνθρωποι θέλουν να ξαναστήσουν τους δίδυμους πύργους, δύο τεράστιους βωμούς στο
Kέρδος, να υψώνονται στον ουρανό όπως άλλοτε ο Πύργος της Bαβέλ, στον μολυσμένον ουρανόν,
όπως αυτόν πάνω απ? τη χώρα της «ουράνιας γαλήνης», την Kίνα, ή το δώρο των ποταμών, την
Iνδία.
Kαι ιδού η Eυρώπη επί των υδάτων και οι λίμνες της Eυρώπης υπό των υδάτων· και ιδού η
τρύπα του όζοντος στο κούφιο κεφάλι τους ― α, πράγματι οι άνθρωποι ―οι καπιταλιστές
δηλαδή― είναι φυσιολάτρες.
Ξέρετε πόσα λεφτά μπορούν να βγάλουν απ? τη φύση παρά φύσιν αυτά τα μαλάκια του κέρδους;
O καπιταλισμός ήταν, είναι, γίνεται κι απογίνεται ο κανιβαλισμός του περιβάλλοντος.
Kαθ? ότι, όταν τρως τη φύση, τρως το σώμα σου.
***
Oι αντιθέσεις μέσα στις κοινωνίες προκαλούν εξεγέρσεις κι επαναστάσεις. Oι αντιθέσεις των
κοινωνιών με τη φύση προκαλούν καταστροφές ανεπανόρθωτες όταν γίνουν ανεπίστροφες. Για
την ώρα είναι απλώς αυτεπίστροφες ― γίνονται μπούμερανγκ επί δικαίους και αδίκους, παρ?
ότι φταίνε μόνον οι άδικοι.
Aλλά, φταίνε μόνον οι άδικοι ή κι εκείνοι που τους ανέχονται ή και, ακόμα-ακόμα, τους
επιδοκιμάζουν;
Φταίνε μόνον οι άδικοι ή κι εκείνοι που ψηφίζουν τα ίδια κόμματα με τους αδίκους; Tα
κόμματα των αδίκων, την πολιτική των αδίκων, την κυριαρχία των αδίκων!
Δεν φταίνε καθόλου οι πολίτες που ανησυχούν για τη γούνα της καφέ αρκούδας, αλλά δεν
έχουν κανένα ράμμα για τη γούνα των Eταιρειών που ροκανίζουν τον πλανήτη; Tων κομμάτων
που προστατεύουν ή υπακούουν σ? αυτές τις Eταιρείες; Tων κρατών που είναι υποχείρια αυτών
των Eταιρειών;
Kάποιος είναι που ψηφίζει τον Mπους (και τους πετρελαιάδες) στις HΠA. Kάποιος είναι που
ψηφίζει τον δικομματισμό εδώ! Έχουν μείνει κάτι λίγοι να αντιστέκονται στις
κυβερνήσεις-υποχείρια των Eταιρειών, αλλά τα επίχειρα αυτής της πραγματικότητας θα τα
εισπράξουμε όλοι.
Aπλώς, η τελευταία μετάλλαξη των υποχειρίων θα είναι σε υποχοίρια ― όσοι δεν είναι ήδη.
H φύση αρχίζει να μην μας αντέχει.
Kαι ιδού, όταν μία ημέρα θα γίνει η Σύναξη των Στοιχείων, εναντίον μας θα πει ο ¶νεμος,
θα πει το Nερό, θα πει η Γη: ιδού ο άνθρωπος, ιδού ο καπιταλιστής, ιδού ο κανίβαλος, ιδού
ο ιός, ιδού το υποχείριο και υποχοίριο, ιδού ο υβριστής, ο μωρός και η κόπρος, ιδού ο
μαλάκας?
? και θα μας σβήσει η Γη απ? το πρόσωπό της, ο Oυρανός απ? τη γαλήνη του και τα Ύδατα απ?
τον ρουν τους ― θα μείνει ο Kρόνος χωρίς παιδιά και θ? αφανισθεί ο Λόγος, ότι δεν τα
κατάφερε. Kαθ? ότι ο άνθρωπος που νομίζει ότι έχει γίνει θεός, έχει γίνει απλώς θηρίο?
ΣTAΘHΣ Σ.